پروژه مالی كارخانه برق شهری

پروژه مالی كارخانه برق شهری در 110 صفحه ورد قابل ویرایش    

مقدمه :

         اكنون بیش از نود سال تاسیس كارخانه برق شهری در ایران می‌گذرد و حدوداً سی سال تحت این مدت موسسات تولید و توزیع برق كلاً در دست بخش خصوصی بوده نه تنها صاحبان و مدیران آنها در گذشته‌اند بلكه متأسفانه دفاتر و اسناد مرتب و مدونی در دست نیست و در بیشتر موارد حتی یك نكته روشن كنندة مطلب هم دشوار بدست می‌آید.

1-1-   تاریخچه

اگر كسی بخواهد كه تاریخ علم الكتریسیته را تا قرن ششم قبل از میلاد بكشا ند. بر او خرده نمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌توان گرفت زیرا در آن عصر كهربا و مغناطیس و برخی از خاصیتهای این دو ماده شنا‌خته شده بود و این سخن از طا لس ملطی[1] روایت شده است كه گفته بود «مغناطیس در خود روحی دارد، چه آهن را به جنبش در می آورد[2].»

اما در واقع الكتریسیته از تاریخ 1785 میلادی كه كولن[3] قانون اصلی الكتریسیته ساكن را یافت و شباهت بسیار نزدیك آن را با قانون جاذبة عمومی نشان داد[4] آغاز می‌شود.

از این زمان تا سال 1871 كه گرم ماشین برقی خود را اختراع كرد 86 سال طول كشید. انرژی، استعداد یك سیستم برای انجام دادن كار خارجی است[5]. تأثیر گذاری هر عامل بر محیط اطرا فش به همین استعداد بستگی دارد. در میان تأثیر گذاران بر محیط، انسان از این امتیاز شگرف بر خوردار است. كه می‌تواند با به كار بردن تمهیداتی، حاملهای انرژی را به خد مت خود در آورد و از استعداد كارزایی آنها در راههای مطلوب خودش سود ببرد.

انسان این مهم را به اختراع دستگاههای لازم تحقق بخشیده است. این دستگاهها واسطه‌ای هستند كه گونه خاصی از انرژی را به گونه‌ دیگر تبدیل می‌كند به نحوی كه از نظر كاربرد قابل استفاده و مطلوب باشد.

ماشینهای ساده مانند اهرم، چرخ، اره، چكش و سطح شیب دار از دیرباز توسط بشر شناخته شده بودند و كار آنها اساساً تغییر شكل انرژی مكانیكی حاصل از نیروی عضلانی بود. با گذ شت زمان و متنوع شدن نیاز بشر به انرژی انواع دیگری از ماشینها كه تبدیلات پیچیده تری را انجام می‌دادند اختراع شد.

ماشینهای تازه، علاوه بر آنكه استفاده از انرژی عضلانی انسان را متنوعتر و كار آمد‌تر ساختند، توانستند منابع دیگری در بیرون از وجود انسان را نیز مهار كنند و به خدمت او در آورند.

ماشینهای بافندگی دستی، آسیابهای بادی و آبی و كشتیهای بادبانی را می توان از این زمره محسوب داشت.

دستیابی بدین گونه منابع انرژی، گام بزرگی در راه فراتر رفتن انسان از محدودة امكانات بدنی وی بشمار می‌رفت. ولی چون سیستمهای بكار رفته، نسبت به انرژی قابل استحصال از آنها بسیار حجیم بودند، ماشینها هم می‌بایست به همان نسبت حجیم و بزرگ باشند و همین امر محدودیتهای بسیاری را بر كم و كیف و كارائی ماشینها تحمل می كرد.

مقدمه :

         اكنون بیش از نود سال تاسیس كارخانه برق شهری در ایران می‌گذرد و حدوداً سی سال تحت این مدت موسسات تولید و توزیع برق كلاً در دست بخش خصوصی بوده نه تنها صاحبان و مدیران آنها در گذشته‌اند بلكه متأسفانه دفاتر و اسناد مرتب و مدونی در دست نیست و در بیشتر موارد حتی یك نكته روشن كنندة مطلب هم دشوار بدست می‌آید.

1-1-   تاریخچه

اگر كسی بخواهد كه تاریخ علم الكتریسیته را تا قرن ششم قبل از میلاد بكشا ند. بر او خرده نمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌توان گرفت زیرا در آن عصر كهربا و مغناطیس و برخی از خاصیتهای این دو ماده شنا‌خته شده بود و این سخن از طا لس ملطی[1] روایت شده است كه گفته بود «مغناطیس در خود روحی دارد، چه آهن را به جنبش در می آورد[2].»

اما در واقع الكتریسیته از تاریخ 1785 میلادی كه كولن[3] قانون اصلی الكتریسیته ساكن را یافت و شباهت بسیار نزدیك آن را با قانون جاذبة عمومی نشان داد[4] آغاز می‌شود.

از این زمان تا سال 1871 كه گرم ماشین برقی خود را اختراع كرد 86 سال طول كشید. انرژی، استعداد یك سیستم برای انجام دادن كار خارجی است[5]. تأثیر گذاری هر عامل بر محیط اطرا فش به همین استعداد بستگی دارد. در میان تأثیر گذاران بر محیط، انسان از این امتیاز شگرف بر خوردار است. كه می‌تواند با به كار بردن تمهیداتی، حاملهای انرژی را به خد مت خود در آورد و از استعداد كارزایی آنها در راههای مطلوب خودش سود ببرد.

انسان این مهم را به اختراع دستگاههای لازم تحقق بخشیده است. این دستگاهها واسطه‌ای هستند كه گونه خاصی از انرژی را به گونه‌ دیگر تبدیل می‌كند به نحوی كه از نظر كاربرد قابل استفاده و مطلوب باشد.

ماشینهای ساده مانند اهرم، چرخ، اره، چكش و سطح شیب دار از دیرباز توسط بشر شناخته شده بودند و كار آنها اساساً تغییر شكل انرژی مكانیكی حاصل از نیروی عضلانی بود. با گذ شت زمان و متنوع شدن نیاز بشر به انرژی انواع دیگری از ماشینها كه تبدیلات پیچیده تری را انجام می‌دادند اختراع شد.

ماشینهای تازه، علاوه بر آنكه استفاده از انرژی عضلانی انسان را متنوعتر و كار آمد‌تر ساختند، توانستند منابع دیگری در بیرون از وجود انسان را نیز مهار كنند و به خدمت او در آورند.

ماشینهای بافندگی دستی، آسیابهای بادی و آبی و كشتیهای بادبانی را می توان از این زمره محسوب داشت.

دستیابی بدین گونه منابع انرژی، گام بزرگی در راه فراتر رفتن انسان از محدودة امكانات بدنی وی بشمار می‌رفت. ولی چون سیستمهای بكار رفته، نسبت به انرژی قابل استحصال از آنها بسیار حجیم بودند، ماشینها هم می‌بایست به همان نسبت حجیم و بزرگ باشند و همین امر محدودیتهای بسیاری را بر كم و كیف و كارائی ماشینها تحمل می كرد.

[1