مقاله نقش صنعت جهانگردی در ایجاد اشتغال

در فرهنگ عامه مردم ایران، سفر و مسافرت جایگاه ویژه ای در بابت گسترش اطلاعات، آگاهیها و شناخت دارد. مرد پختهدر این فرهنگ به انسان جهان دیده اطلاق می گردد و به سیر و سفر به اطراف و اکناف جهان پرداخته و از هر قوم و ملتی شناخت و نشانه ای در ذهن خود دارد این انسان جهان دیده به صفاتی همچون صبوری، متانت، افتادگی، علم و اطلاعات وسیع برخوردار است، طبیعتاً او حرفهای تازه وشنیدنی برای گفتن دارد .

مرز و بوم ایران عزیز ما نیز بستر مناسبی برای بروز و ظهور، این نمادهای فرهنگی است به لحاظ طبیعی، ما از آب و هوا و شرایط اقلیمی متنوعی در هر گوشه از مملکت خود برخورداریم،که در هر فصل گوشه ای از آن، جذب کننده انسانهای خوش ذوق است . فرهنگ غنی و قدمت و تنوع فرهنگی ایران نیز شایستگی سیر و سفر در آن را دو چندان نموده است. اقوام و ملیتهای فراوان با تنوع زبانی و فرهنگی، هر یک جاذبه هایی را برای شناخت و تعمق در آنها فراهم نموده است که می تواند بستر مناسبی برای سیر و سفر ملل دیگر باشد. آثار باستانی به جای مانده از همین اقوام و ملیتها، جاذبه هایی برای این تبادل فرهنگی و ارتباطات فرا ملیتی است .

علم مدیریت جاذبه های توریستی، غنای فرهنگی و تاریخی و تنوع اقلیمی یک کشور را منابع ملی آن کشور دانسته و بهره برداری از این منابع را در گرو یک تلاش سیستماتیک، علمی و باثبات می داند تلاشی که نتیجه سیاست گذاری صحیح مسئولین و متصدیان اداره آن کشور است .

جهانگردی در دهه های اخیر توسعه فزاینده ای یافته است و بخش عمده ای از درآمد پاره ای از کشورها را به خود اختصاص داده است . برای بهبود ارائه خدمات در این بخش فنون و دانش های گوناگونی گردآوری شده اند تا جائیکه لقب صنعت را به خود تخصیص داده است . در این وادی علم مدیریت مهمترین دانشی است که جهانگردان را ارتقاء می بخشد .

دانشمندان معتقدند که با نگرش سیستمی یه علوم مختلف، تخصصهای جدیدی حاصل می شود که آنها را علوم بین رشته ای نامیده اند در این راستا مدیریت،علمی است که امکان ادغام با اغلب علوم و فنون را داراست و پروژه حاضر نمونه ای کوچک از این پدیده مهم به شمار می آید .

شاخصهای اساسی گردشگری

ورود گردشگران طی سالهای 9995، حجم کلی ورود گردشگران در سطح جهان به طور میانگین سالانه 3 درصد افزایش یافت . میزان ورود به مقاصد عمده گردشگری جهان در این دوره سالانه 2.7 درصد، در مقایسه با 4.8 درصد برای سایر مقاصد افزایش یافت این امر نشانگر توسعه نسبتاً سریع و فزاینده گردشگری در سایر مقاصد، در مقایسه با مقاصد عمده گردشگری است . اگر چه سهم نسبی سایر مقاصد گردشگری از 12.5 تا 13.6 درصد متغیر بود .

مقاصد عمده ورود گردشگران در کشورهای سازمان کنفرانس اسلامی عبارت است از مراکش و تونس در شمال آفریقا، مالزی و اندونزی در آسیای شرقی، ترکیه در اروپا، عربستان سعودی، مصر، امارات متحده عربی و بحرین در خاور میانه، و ایران و پاکستان در آسیای جنوبی . این گروه بین 75 تا 80 درصد کل ورود گردشگران مسافران کنفرانس اسلامی را به خود اختصاص می دهد اما سهم آن از حجم کلی ورود گردشگران جایگاه خود را تا حد زیادی از دست داده باشد در این خصوص، سهم نسبی کشورهای سازمان کنفرانس اسلامی از 6.3 در سال 1995 به 5.6 درصد در سال 1999 سقوط کرد . طی سالهای 9995 حجم ورود به مقاصد عمده گردشگری در کشورهای سازمان کنفرانس اسلامی، در مقایسه با سایر مقاصد که 4.8 درصد افزایش داشت، تنها 0.6 درصد افزایش یافت . این امر همچنین گسترش نسبتاً سریع تری در سایر مقاصد را در مقایسه با مقاصد عمده نشان می دهد . اگر چه مقاصد عمده، همچنان 0.8 درصد کل را به طور میانگین در سازمان کنفرانس اسلامی به خود اختصاص می داد همچنان که سهم سایر مقاصد در طول سالهای گفته شده افزایش چشمگیری یافت . در سال 1999 سقوط قابل توجهی داشت .

با این حال، توزیع سهم منطقه ای هر یک از مقاصد عمده در سازمان کنفرانس اسلامی با برتری خاورمیانه که به طور میانگین 70 درصد را به خود اختصاص می دهد و قاره آمریکا که هیچ سهمی ندارد بسیار متغیر است .

منطقه آسیای شرقی کشورهای عضو سازمان کنفرانس اسلامی و به دنبال آن بخش اروپایی، خاورمیانه، آفریقا و سپس آسیای جنوب شرقی به ترتیب بیشترین تا کمترین مسافران را داشته اند و این رقم برای قاره آمریکا صفر بوده است . در افریقا نیز به نظر می رسد که سهم بازار سازمان کنفرانس اسلامی قابل توجه و در حال افزایش است.